Polowania w Anglii

Polowania na mundżaki w Anglii

Naturalnym rejonem występowania mundżaków jest południowo-wschodnia część Chin i Tajwan. Do Wielkiej Brytanii zostały one przywiezione pod koniec XIX wieku. Są wszystkożerne. Ich okres godowy trwa cały rok, a samica może rodzić młode co siedem miesięcy. Osiągają długość ciała do 95 cm i masę od 10–18 kg. Dorosłe samce posiadają niewielkie, słabo rozgałęzione poroże długości do 20 cm oraz silnie rozwinięte górne kły. Podczas okresu godowego samce toczą walki, wydając przy tym odgłosy podobne do szczekania i z tego powodu mundżaki nazywane są też szczekającymi jeleniami.

Kiedy i jak poluje się na mundżaki

Okres polowań na nie trwa cały rok, ale najlepszy czas przypada pomiędzy 1 listopada a końcem marca. Występują w lasach mieszanych, niewielkich młodnikach i zaroślach.

Polowania na te zwierzęta są bardzo popularne, ponieważ stanowią wspaniałe doświadczenie, które trudno porównać z innymi rodzajami polowań. Szczególne wrażenie robi gotowy medalion mundżaka i nigdy nie pozostawia oglądających obojętnych. Kozły mundżaków mają krótkie proste tyki osadzone na owłosionych różach. Niesamowity, niepowtarzalny, niemal diabelski wygląd nadają mu róże ozdobione paskiem ciemniejszej sierści i zęby przypominające kły psa – dorosłe samce mundżaków używają ich do walki i mogą być niebezpieczne. W przeciwieństwie do innych gatunków zwierzyny płowej są aktywne cały dzień. Mundżaki są bardzo trudnymi do zlokalizowania zwierzętami i czasami tylko dziwny, zgrzytliwy szczęk – przypominający szczekanie – jest przejawem ich obecności.

W Wielkiej Brytanii wolno strzelać do mundżaków z małych kalibrów 22–250 i 222, których można używać także na większe gatunki jeleni. Najlepszymi miejscami do polowań z podchodu są tereny na południe od Londynu, szczególnie hrabstwa Bedfordshire i Northamptonshire.
Podczas polowania na mundżaki jest możliwość pozyskania jelonkowca błotnego (Chinese Water deer).